Groepsopstelling
Een groepsopstelling is een trauma-opstelling waar je gebruik maakt van een kleine groep mensen. De gekozen mensen (representanten) resoneren met de woorden uit je zielsverlangen. Wat je hebt opgeslagen aan blokkade of trauma wordt woord voor woord zichtbaar. Zo word in een sessie duidelijk wat je nog niet hebt verwerkt en wat je blokkeert in je huidige levensloop.
Een groepsopstelling is een trauma-opstelling die gebruik maakt van een kleine groep mensen.
Deze mensen gaan resoneren met de woorden uit jouw verlangen. Dan gaan ze mentaliseren (vertalen) wat je tijdens een (schokkend) moment in je leven hebt opgeslagen. Hierdoor verschijnt de constructie (of opstelling) van de (herkenbare) gebeurtenis.
Representaten kunnen resoneren met traumata ( jouw gevoel, je overlevingshouding en introjectielen) die tijdens de gebeurtenis een rol hebben gespeeld. Introjectielen zijn traumata van ‘de ander’ die een rol hebben gespeeld op het moment van traumatisering. In de opstelling nemen ze vaak de rol aan van betrokken familieleden, partners of andere bekenden.
Omdat je stapsgewijs en in je eigen tempo wordt begeleid, kun je je volledig veilig voelen tijdens het proces. Alleen wat je op dat moment aan kunt (draagkracht) verschijnt. Je word dus nooit overbelast of ge-hertraumatiseerd.
Praktijkvoorbeeld
Motorrijbewijs
Een man van middelbare leeftijd (Sam) had het verlangen om zijn motorrijbewijs te halen. Hij was technisch heel goed maar blokkeerde zodra hij het examen moest afleggen. Hij was al eerder drie keer gezakt.
Zijn verlangen was echter alleen het woord ‘Rust’.
Toen het woord ‘Rust’ werd opgesteld in een vrouwelijke representant werd ze aan de rand van het tapijt gezet. De vrouw voelde alsof ze 7 jaar oud was en op een hoog gebouw stond. “Ik wil eigenlijk zelfmoord plegen,” zei ze, en keek over haar schouder naar beneden. “Er staat echter iemand achter mij. Een oude lieve man die mij tegenhoudt. Ik voel zijn grote handen op mijn schouders.”
Sam begon te huilen en bevestigde dat dat zijn gedachten waren toen hij 7 jaar was. Hij vertelde dat hij zich heel ongelukkig had gevoeld als kind en altijd werd gedenegreerd en gekleineerd door zijn ouders. Zijn opa was de enige die hem beschermde en liefhad.
We stelden daarom zijn vader en moeder op in twee verschillende representanten. Het gedrag van de representanten was vergelijkbaar met hoe Sam zijn ouders had ervaren. Ze stonden zij aan zij direct tegenover ‘Rust’ en zijn ‘vader’ begon ‘Rust’ naar beneden te halen met woorden als: “Wat ben jij nou! Jij kan toch niks!” De representant voor ’moeder’ was enkel aan het friemelen aan de ‘vader’. Dit bevestigde Sam. Zijn moeder was nooit echt met hem bezig en Sam zag nu duidelijk dat hij altijd was verwaarloosd door zijn moeder en psychisch mishandeld door zijn vader.
Sam wilde op een gegeven moment tijdens de opstelling dat de wegversperring voor ‘Rust’ moest worden veranderd. Hij zette daarom de representanten voor ‘vader’ en ‘moeder’ op een ander plek, ver van ‘ Rust’. ‘ Rust’ kon nu ontspannen en naar voren lopen.
In een tweede opstelling hebben we een representant opgesteld voor ‘de examinator’ en een represenant voor ‘Ik’ dat resoneerde met Sam zelf, op de motor. Daarin werd duidelijk dat ‘ik’ bang was voor het ‘oordeel’ van ‘de examinator’. Door de angst te ontkoppelen van ‘de examinator’ kon ‘ik’ makkelijker naar voren lopen of doorrijden.
Kort daarop heeft Sam zonder fouten zijn motorrijbewijs behaald. Volgens Sam scoorde hij zelfs bovengemiddeld.
Interpretatie: De blokkade waardoor faal(angst) kon onstaan als afweer bleken zijn vader en moeder te zijn. Angst hield Sam bevroren om zijn ouders, waarvan hij totaal afhankelijk van was, te overleven. Hij kon het nooit goed doen. Zoals elk kind was Sam afhankelijk van zijn ouders voor zijn gevoel van eigenwaarde en groei. Sam was als kind al depressief en het enige wat hem tegenhield om op te houden met leven was zijn opa die hem enigszins bestaansrecht gaf. Sam is daardoor emotioneel gestopt met groeien waardoor ook de angst 7 jaar is gebleven en geen besef heeft van de wereld die door de ogen van een volwassene kan worden gezien. Voor zijn eigenwaarde moest Sam zich constant afvragen wat zijn ouders van hem vonden. Zou hij het nu wel goed doen? Omdat kinderen in overleving bijna alleen kunnen bevriezen, bevriest Sam op het moment dat er een ‘oordeel’ van zijn ouders kwam en in zijn huidige leven van iemand anders nodig is. Bijvoorbeeld de examinator.
Doordat Sam tijdens de opstelling erkende dat Sam van 7 jaar het heel moeilijk heeft gehad en gevangen zat tussen doodgaan en de oordeel van zijn ouders, kon Sam de representanten verplaatsen en de blokkade opheffen. Hierdoor kon angst verder groeien naar volwassenheid. Van irreële angst naar reële angst.