Hoe werkt psychotrauma
Schokkende ervaringen creëren een soort navigatiesysteem in je emotioneel brein en zenuwstelsel om te ‘overleven’ tijdens deze ervaringen of kort daarna. Je hebt bijvoorbeeld emoties, beelden of andere informatie moeten wegduwen, vervormen of bevriezen om psychische overprikkeling te voorkomen. Deze delen noemen we traumata. De opgeslagen weergave van de informatie gebruik je onbewust om verder te navigeren in het leven. Dit kan op den duur in je weg staan, omdat de ervaringen voorbij zijn en je een vertekend beeld hebt van de werkelijkheid. Je (over)leeft nog in het verleden. De gevolgen van trauma uiten zich vaak zichtbaar in psychische en psychosomatische klachten en problemen in je persoonlijke,- en werkrelaties.
Met de methode trauma-opstelling helpen we je de opgeslagen informatie volledig te zien, te verwerken en je autonomie te herstellen. Zodat je bijvoorbeeld je levensdoelen kunt bereiken of je innerlijke balans kunt herstellen. De methode trauma-opstelling is gebaseerd op erkende traumaverwerkings- en hechtingstheorieën en op het werk van de Duitse psychotherapeut dr. Franz Ruppert.
Trauma-opstellingen zijn zeer effectief omdat het direct communiceert met de opgeslagen informatie die normaal moeilijk toegankelijk is, omdat het opgeslagen is in in het onderbewuste. De taal die het spreekt bestaat uit symbolen en gevoel. Niet rationalisatie, diagnoses of labels die juist miskennend werken en de afweermechanismen kunnen versterken. Elke traumacontext, waarin je hebt moeten overleven, is immers uniek. Net als jijzelf.
Faalangst als voorbeeld
Veel mensen ervaren spanning, angst of een blokkade als ze moeten presteren. Als die gevoelens als verlammend worden ervaren, waardoor je niet meer (optimaal) kunt presenteren, noemen we dat faalangst. Angst is een overlevingsmechanisme en was nodig om de psychische overbelasting door een traumatische ervaring te overleven. De angst deed je bevriezen of enorm alert te zijn en heeft zich ‘vastgezet’ in je lichaam. (Doods)angst door trauma kan in je huidige leven in vele vormen terug-verschijnen zoals paniekaanvallen, een fobie of angst om te falen. Die specifieke angst hoort eigenlijk nog bij het oude navigatiesysteem, is makkelijk te prikkelen en lijkt uit zichzelf te functioneren. Je ‘wil’ kan angst niet stoppen. Ook praten erover helpt niet. En vaak weet je niet eens waarom je faalangstig bent omdat je het bijvoorbeeld niet kan koppelen aan een (traumatische) ervaring.
- Tijdens een opstelling kun je een verlangen, het woord faalangst of een deel van het woord opstellen in representanten die je zelf kiest. Dit zijn mensen die gaan resoneren met de woorden.
- De schokkende gebeurtenis of een deel daarvan wordt zichtbaar (zonder dat je dat hebt verteld of bijvoorbeeld zelf nog weet). De representanten vertalen wat is opgeslagen tijdens jouw trauma en wie daar eventueel een rol in heeft gespeeld.
- De opgeslagen ervaring begint zichtbaar te worden en ‘te leven’. Je kunt nu in je eigen tempo ervaren en voelen wat het met je doet. Dat heet zelf resoneren. Wanneer je emotioneel open staat voor de informatie noemen we dat de erkenningsfase.
- De representanten kun je naar eigen inzicht en onder begeleiding verplaatsten in de ruimte. Hiermee orden je de delen van jezelf opnieuw. Wanneer het genoeg voor je is ontsla je de representanten.
Na een verwerkingsfase (meestal een of twee weken) na de opstelling is het trauma of een deel daarvan volledig opgelost. De afweermechanisme (faal) angst is voor het lichaam niet meer nodig, waardoor het ook niet meer verschijnt. Je navigatie staat nu op ‘huidige leven’.